Ο βασικός σκοπός του ανωτέρου έργου συνοψίζεται στους εξής τρεις άξονες:

1. Tη δημιουργία «περιοχών–πυρήνων» υψηλών δεικτών βιοποικιλότητας, σε επιλεγμένα τμήματα του αγροτικού οικοσυστήματος του Θεσσαλικού κάμπου,
2. Tον καθορισμό των οδηγιών εφαρμογής για μη επεμβατικές και στοχευμένες δράσεις σε δομικά στοιχεία του αγροτικού τοπίου, με σκοπό τη βελτίωση της παρουσίας των βιολογικών δεικτών για την ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας στις επιλεγμένες περιοχές, βάσει i) διεθνούς και εθνικής βιβλιογραφίας, ii) της νέας ΚΑΠ, σε συνδυασμό με iii) τα αποτελέσματα του έργου, κατά περίπτωση και περιοχή, και
3. Φυσικός έλεγχος του υπερπληθυσμού των τρωκτικών τα οποία πλήττουν την αγροτική οικονομία σε επιλεγμένες περιοχές. Δημιουργήθηκαν τεχνητές θέσεις φωλεοποίησης για το νυκτόβιο είδος αρπακτικού Πεπλόγλαυκα (Tyto alba). Η Πεπλόγλαυκα ενδιαιτεί στο Θεσσαλικό αγροτικό οικοσύστημα αφετέρου όμως οι φυσικές θέσεις φωλεοποίησής της βαίνουν μειούμενες, και βασικό είδος λείας της είναι τα μικρά θηλαστικά. Κατά συνέπεια δύναται μέσω της αύξησης του πληθυσμού της να πραγματοποιήσει φυσικό έλεγχο του υπερπληθυσμού των τρωκτικών. Αντίστοιχη δράση πραγματοποιείται με επιβεβαιωμένα αποτελέσματα στο Ισραήλ και έχει αρχίσει να επιχειρείται και στην Ιβηρική χερσόνησο.

Οι περιοχές εργασιών πεδίου επελέγησαν μέσω συγκεκριμένης μεθοδολογίας στην οποία λήφθηκε υπόψη η ήδη υπάρχουσα γνώση της περιοχής και η εκπόνηση προηγούμενων ερευνητικών εργασιών στο αγροτικό οικοσύστημα. Ακολούθησε δημιουργία Τεχνικού Οδηγού στον οποίο προτάθηκε η στοχευμένη, μη επεμβατική διαμόρφωση και χρήση των δομικών στοιχείων του αγροτικού τοπίου, ώστε το αποτέλεσμα να δημιουργήσει «περιοχές-πυρήνες» οι οποίες θα διατηρούν υψηλούς δείκτες βιοποικιλότητας.Στόχος να λειτουργήσουν ως μακροπρόθεσμοι θώκοι ανάσχεσης της απώλειας της βιοποικιλότητας στο μεγαλύτερο αγροτικό οικοσύστημα της χώρας όπως απαιτεί η νέα ΚΑΠ (στόχος ανάσχεσης απώλειας της βιοποικιλότητας μέχρι το 2020), μέσω στοχευμένης εφαρμογής συγκεκριμένων φιλοπεριβαλλοντικών πρακτικών στην αγροτική ύπαιθρο (Πυλώνας Ι και ΙΙ), γεγονός που αποτελεί τη βασική αιτία της συνεχούς συρρίκνωσης της βιοποικιλότητας στα Ευρωπαϊκά αγροτικά οικοσυστήματα.